Kościół pw. św. Piotra i Pawła
Proboszcza wzmiankuje już dokument z roku 1304. Pierwszy murowany kościół, zapewne jednonawowy, powstał wkrótce po lokacji w roku 1312. W drugiej połowie tegoż stulecia przebudowano go na typową warmińską halę z wieżą, ale bez wyodrębnionego prezbiterium. Sprofanowany w czasie reformacji został rekoncyliowany, a kardynał Stanisław Hozjusz poświęcił tu w roku 1554 ołtarz główny. Kościół ten, z wyjątkiem wieży, został rozebrany w roku 1895 i na jego miejscu wzniesiono okazałą budowlę neogotycką, którą w roku 1897 konsekrował biskup Andrzej Thiel. Jest to niezbyt długa, ale bardzo szeroka, czteroprzęsłowa hala o pięciu nawach.
Wnętrze prezentuje się imponująco jako rozległa przestrzeń, nad którą rozpinają się wsparte na smukłych wielobocznych filarach sklepienia gwiaździste. Wieża jest w dolnej kondygnacji gotycka z II połowy XIV wieku, murowana z cegły, a ściany jej dzielą strzeliste ostrołukowe blendy, z których środkowa ujęta profilowaniem, mieści parzyste okna. Górna kondygnacja nadbudowana w roku 1895 zwieńczona jest szczytami.
Wyposażenie wnętrza jest neogotyckie, wykonane po 1895r. Ołtarz główny i cztery boczne mają formy trójdzielne, o wysokich strzelistych zwieńczeniach i zawierają wiele rzeźb i płaskorzeźb. Neogotyckie są również: ambona, chór muzyczny i prospekt organowy oraz ławy. Jest tu jednak kilka cennych, starszych dzieł sztuki. Po bokach ołtarza głównego stoją dwie figury św. Piotra i Pawła, których autorem jest prawdopodobnie Izaak Riga działający u schyłku XVII w. Chrzcielnica i dwie kropielnice granitowe pochodzą może jeszcze z czasów średniowiecza.
W jednym z ołtarzy bocznych znajduje się barokowy obraz z II poł. XVII w. o interesującym, alegorycznie ujętym temacie: Matka Boża Niepokalana Poczęta jako Pośredniczka u Trójcy Świętej.
Inny osobno wiszący obraz barokowy z roku 1682 przedstawia św. Wojciecha i klęczącą postać fundatora (miejscowego proboszcza). Pośród wyrobów złotniczych wyróżnia się bardzo piękna monstrancja wieżyczkowa wykonana w 1643r. przez Jakuba Letta – złotnika dobromiejskiego, a fundowana przez miejscowego proboszcza Kaspra Medlaca.